Հարևանս երբեք էլ չի թաքցրել որ հավանումա ինձ: Ամուսնուս մանկության ընկերնա, նույն շենքում են մեծացել ու երբ ամուսնանալուց հետո տեղափոխվեցի այդ շենք ապրելու ինքը միշտ
առիթ էր ման գալիս, որ գա մեր տուն, միշտ օգնություն էր առաջարկում: Մտածում էի դե ամուսնուս ընկերնա դրա համարա սիրալիր ու միշտ պատրաստ օգնելու, բայց տարիների ընթացքում հասկացա որ իրականում պատճառը ես եմ: Նույնիսկ մի անգամ առաջարկեց փախնենք միասին, բայց ես միանգամից մերժեցի ու վախեցրի,
եթե մյուս անգամ էլ նման առաջարկներ անի ամուսնուս կասեմ:Բայց հիմա փոշմանել եմ Մարդս արդեն մի քանի տարիա խոպանա, ամիսներով երեսը չեմ տեսնում, իսկ հարևանս շարունակումա ուշադրություն դարձնել ու միշտ հասնել օգնության: Էն անգամ էլ նորից առաջարկեց հանդիպենք: Ասաց որ ինձ տեսնելու առաջին օրվանից
սիրահարվել ու չնայած ամուսնացած լինելուց փաստին ուզումա միասին լինենք: Չգիտեմ ի՞նչ անեմ, իսկ կարողա հենց ինքնա իմ բախտը մարդս էլ թող ընդեղ մի ռուս գտնի իր համար: