Էս սկեսրայրս լկտի տիպա, հլը մինչև ամուսնանալս մերոնք ասում էին, խի մենակ մերոնք, շրջապատումս ով իմանում էր, որ ուզում ենք ամուսնանալ, ասում էին սկեսուրդ չգիտենք, բայց սաղ օրը ջահել աղջիկների հետևից ա ընկած, մի հատ էլ մութ գործերի մեջա, հետո փոշմանելու ես, չէի լսում, ասում էի սկեսրայրս ինչ կապ ունի, ես իմ ամուսնու հետ եմ լինելու, բայց արի ու տես որ չէ, լավ էլ կապ ունի։
Սաղ հեչ, էրեկ էս լկտի սկեսրայրս եկել նենց բանա ինձ ասում, որ իրա տեղը գետինն եմ մտել: Տանը մենակ էի, մարդս էլ գործի էր, մեկ էլ սկեսրայրս մտավ տուն, տեսավ մենակ եմ, միանգամից եկավ բա սիրուն հարսիկս, չե՞ս ուզում մի հատ քեզ թուլացնեմ :
Աչքերս շվարած նայում էի իրան, անամոթի մեկը: Ասում եմ այսինքն, ասումա լավ լավ, դու կարաս հիմա ինձ մերժես, բայց մեկ ա քո խոդով ես գալու մոտս: էդ րոպեին մի կերպ փախա տեղից: Ես հիմա չգիտեմ մարդուս ասեմ թե չէ, հանկարծ մի հատ էլ չշրջվի ինձ մեղադրի, թե ասա ես ինչ մեղավոր եմ: Օֆ, չգիտեմ ժողովուրդ, ինչ անեմ ես պրծնեմ էս մղձավանջից, ոնց մարդուս համոզեմ դուրս գանք առանձին ապրենք: