Ես ահագին ոկեղեն ունեմ։ Հարս գալուց մերոնք ինձ համար ահագին ոսկի էին առել, որպես օժիտ։ Հարսանիքին էլ հա՛մ ամուսնուս կողմից, հա՛մ մեր կողմից ահագին ոսկի նվեր ստացա։
Էս վերջերս կիսուրս եկավ ու ասեց․ «Ինչքան ոսկի ունես, հանի տու ինձ, պետք ա գրավ դնենք մեր խանութի համար»։
Մենք շորի փոքր խանութ ունենք ու մտածեցի, թե փող ա պետք, որ նոր ապրանքներ բերեն, հանեցի ինչքան ոսկի ունեի տվեցի։
Մեկ էլ մի շաբաթ հետո, որ չտեսա տալիս վրա իմ ոսկեղենն ա, կատաղությունից հեռախոսս շպրտեցի գետնին։
Ինձ խաբել ա կիսուրս ու իմ սոկեղենը ձեռքիցս վերցել ա ,որ իրա աղջկան տա։
Տալիս վրա պապայիս տված մատանին էր, մամայիս տված վզնոցն ու հորքուրիս տված ականջօղերը, ասենք ոնց չգժվեի։
Վռազ մարդուս ասեցի , մարդս էլ տունը կռքիվ գցեց ու մի 2 ժամից կիսուրս բերեց ու սաղ ոսկեղենս ինձ հետ տվեց։
Այ քեզ խաբեբա կին, այ քեզ լկտիության աստիճան։