Սաղ ամառ գնում շուկայից առևտուր էի անում քռքաշ բերում տուն: Հարսդ սկի խաբար էր: Էտ շոգերին ինձ կոտորելով ընտիր-ընտիր, տեսակ-տեսակ զակատներ արեցի, մի հատ ձեռք չգցեց մի բանով օգնի:
Ինչա թե բան չէի ասում, ոչ էլ օգնում էր: Բայց հիմա զակատներս հերթով կրյմ տանումա մոր տուն: Հա ես էլ եմ մի քանի անգամ տվել ասել սրանք տար ձերոնց, բայց հո չեմ ասել սաղ տար, տանջանքս էլ հետը
Մի բանով չի օգնել հավաքում տանումա մի բան էլ: Բա մենք ինչ ենք անելու ձմեռը: Չդիմացա էն օրը ուղիղ ասեցի. աղջիկ ջան էդքան կրում տանում ես, մի բան էլ թող մենք օգտվենք ձմեռը: Նեղվեց փրփրեց սաղ հետ դրեց ասեց պետք չի: Մի բաբ էլ նեղացավ: Ոչինչ թող նեղանա: Թող գնա մոր հետ փակի ձմեռն էլ ուտի:
Отправить ответ