Ես ամուսնացել եմ գժի պես սիրելով։ Մեր համատեղ կյանքի սկզբնականա փուլում ամուսինս հիասքանչ մարդու տպավորություն էր թողնում։ Մենք ապրում էինք իր ծողներ հետ միասին։
Ժամանակի ընթացքում իմ ճանաչած բարի ու հոգատար ամուսինը վերածվեց հրեշի։ Մենք արդեն երեխայի էինք սպասում ու ես երեխայիս առանց հայր չթողելու պատճառող կուլ էի տալիս շատ վիրավորանքներ ամուսնուս ու իր ծնողների կողմից։
Երեխաս երբ արդեն մի փոքր մեծխացավ ամուսինս սկսեց ապականել երեխայիս մանկական հոգեբանությունը։ Նրան իր կողքն էր նստացնում ու ստիպում էր, որ հետը օղի խմի, սիգարետ քաշի, երեխայի մոտ հայհոյանքներ էր կիառում ու նրան կոչ անում, որ իքն էլ ազատ ձևով հայհոյի։
Ես դա արդեն տանել չէի կարող։ Իմ կայնքը նա արդնե կործանել էր, բայց ես թույլ չտվեցի, որ նա իմ որդու կյանքն էլ կործանի։ Մի օր ես հավաքեցի իմ ու իմ տղայի իրերն ու փախանք էդ տնից։ Մենք իմ ծնողների օգնությամբ լքեցինք երկիրն ու հիմա ապրում ենք դրսում։ Իմ երեխան ստանում է լաց դաստեարակություն ու կրթություն ու մեծանալով չի նմանվի իր այլանդակ հորը, այլ կլինի օրինակելի զավակ ու արժանապատիվ տղամարդ։