Քաղաքական ու ընտրական թոհուբոհի մեջ կա մեկը, որը զուսպ, «խելոք» նստած է փողի վրա և փող է աշխատում։ Սակայն աշխատում է ոչ թե արդար ճանապարհով, այլ հարկատուների ու գորածարարների հաշվին։ Մինչ բոլորը տարված են քաղաքական ինտրիգներով, Երևանի քաղաքապետ Տիգրան Ավինյանը գործում է՝ «թռի-վռի մի ճպուռ, ողջ ամառը, շուռ ու մուռ» սկզբունքով։ Իհարկե, Թումանյանի հայտնի ստեղծագործության իմաստը արդար աշխատանքով վաստակելու մասին է, սակայն մեր իրականությունում տվյալ անձը աշխատում է բացառապես կոռուպցիոն ճանապարհով սեփական գրպանը «լցնելու» համար։ Երևանի քաղաքապետ Տիգրան Ավինյանը, որը քաղաքապետի աթոռին մի կերպ տեղավորվել է ոչ թե քաղաքացիների ձայների, այլ հայտնի «Դոգի» թիմակիցների բարեհաճության շնորհիվ, ճպուռի նման կրծում է հեղափոխությունը։ Տիգրան Ավինյանը այն անձանցից է, որը հետհեղափոխական շրջանում ամենաշատն է հայտնվում կոռուպցիոն սկանդալների մեջ, այլ կերպ ասած Ավինյանը հեղափոխության Ռոբերտ Քոչարյան է։ Հեղափոխության ալիքով բարձունքների հասած Ավինյանը, հանգրվանելով Երևանի քաղաքապետի աթոռին՝ իրեն պահում է ինչպես Ռոբերտ Քոչարյանը։ Ինչպես Քոչարյանն էր պետությունը վերածել սեփական բիզնեսի, այդպես էլ Տիգրան Ավինյանն է Երևանը դարձրել անձնական բիզնես ձեռնարկություն։ Մինչ Ավինյանի թիմակիցներն ու ղեկավարները կռիվ են տալիս պետության, ինքնիշխանության պահպանման համար, նա այս ընթացքում զբաղված է ֆինանսական պաշար կուտակելով։ Վերջին շրջանում մամուլը հաճախ է անդրադառնում կոռուպցիոն թեմաներին, որոնց մեջ ներգրավված է հեղափոխության «գորշ կարդինալը», Տիգրան Ավինյանը։ Շատերը թերևս նկատած կլինեն, որ Ավինյանը երբեք չի հայտնվում քաղաքական թեմաների մեջ։ Նա «բացակա է», երբ իշխող ուժը հայտնվում է հանրային քննադատությունների թիրախում։ Այդ ընթացքում Ավինյանը զբաղված է լինում սեփական PR-ով։ Հետհեղափոխական շրջանի կոռուպցիոն թեմաների «հերոսը» իսկական քաղաքական «ջայլամ» է, որը քաղաքական վտանգի ժամանակ գլուխը պահում է ավազների մեջ, իսկ երբ ամեն ինչ խաղաղվում է սկսում է շարունակել անձնական ֆինանսական կայրսրության կառուցումը։