Գիշերը, նոր միայն քաղաքը ծածկելով, դարձավ մի իրադարձության լուռ վկա, որի մասին դեռ շատ երկար են խոսելու։ Երևանի ամենափայլուն սրահներից մեկում տիրում էր տոնական մթնոլորտ, բայց այս անգամ ամեն ինչ այլ էր։ Դա պարզապես տարեդարձ չէր, ոչ էլ սովորական շքեղություն ու փայլ — ինչ-որ ավելի խոր, ավելի հուզիչ, գրեթե կինեմատոգրաֆիկ բան էր տեղի ունենում։
Արման Հովհաննիսյանի կնոջը էին նշում, բայց հենց երգիչն էր, որ երեկոն վերածեց մի դրամատիկ, բայց միաժամանակ հիասքանչ պատմության, ստիպելով շատերին մտածել ամենայն անձնականի մասին:
Սկզբից արդեն պարզ էր․ շոու-բիզնեսը վաղուց նման շքեղություն չէր տեսել։ Ծաղկային հսկա կոմպոզիցիաներ, լուսավորվող դեկորներ, հազարավոր մոմեր, փայլող գավաթներ և կատարյալ կազմված երաժշտական ծրագիր — բայց այս ամենը մարում էր այն բանի համեմատ, ինչ տեղի ունեցավ հետագայում։
Փուլ, երբ դահլիճը լռեց
Տոնական միջոցառման կեսերին երաժշտությունը հանկարծ ընդհատվեց։ Սկզբում հյուրերը մտածեցին, թե տեխնիկական դադար է, բայց երբ լույսերը թեթեւ խավարեցին, իսկ Արմանը բարձրացավ փոքր բեմ, դահլիճում տիրեց խոր լռություն։
Երգիչը, նայելով միայն կնոջը, ասաց․
«Իմ կյանքը և իմ սերը… Ես քեզ դեռ շատ բան չեմ ասել»։
Մի քանի վայրկյան ոչ ոք անգամ չէր շնչում։ Զգացվում էր, թե դահլիճը կարծես ընկել է մեկ այլ չափում՝ այնքան ուժեղ ու անսովոր էր այդ պահը։
Հրապարակումը, որը րոպեների ընթացքում պայթեցրեց սոցիալական ցանցերը
Քանի դեռ հյուրերը փորձում էին հասկանալ՝ ուր է տանում այս անսպասելի մոնոլոգը, Արմանի սոցիալական էջերում հայտնվեց նոր գրառում։ Այն այնքան հուզիչ էր, որ ընդամենը հինգ րոպեում մեկնաբանությունների թիվը հասավ հարյուրների։
Գրառման մեջ երգիչը գրում էր․
«Շատերը ինձ գիտեն որպես արտիստ, բայց գրեթե ոչ ոք չի գիտում, թե ով եմ դարձել քեզ շնորհիվ…»
Տոնը այնքան անկեղծ էր, որ նույնիսկ ամենասեպտիկ մարդիկ ընդունեցին՝ նման կենդանի ու իրական խոստովանություն վաղուց չէին տեսել։ Բայց ամենաուժեղը այն պարբերությունն էր, որը շփոթեցրեց ոչ միայն հյուրերին, այլեւ հենց ծննդյան տիկնոջը։
Արմանը խոստովանել էր․
«Երբեմն իմ հաջողությունը ծանր բեռ էր դառնում, իմ անընդհատ ուղևորությունները՝ ցավ։ Բայց դու երբեք չհեռացար։ Դու դիմացար ամեն ինչին։ Եվ այսօր ասում եմ քեզ․ դու իմ կյանքի ամենաբարդ, ամենափայլուն ու ամենաթանկ հատվածն ես։ Եթե ճակատագիրը երկրորդ հնարավորություն տար՝ ես նորից կընտրեի քեզ»։
Այս բառերը ակնթարթորեն դարձան ամբողջ երեկոյի գլխավոր իրադարձությունը։ Երգչի կինը չկարողացավ զսպել արցունքները, իսկ հյուրերը բառացիորեն սառեցին, դարձելով ոչ թե դիտող, այլ ուրիշի գաղտնիքի ակամա վկաներ։
Տոն, որը վերածվեց խոստովանության
Թեպետ երեկոն ծրագրված էր որպես աշխարհիկ հանդիսություն, այն վերածվեց սիրո, հավատարմության և փառքի գնով ապրելու մասին բաց խոսակցության։ Շատերին թվաց, որ Արմանը երկար տարիների ընթացքում առաջին անգամ իրեն թույլ տվեց լինել լիովին իրական՝ առանց կերպարի, առանց բեմական փայլի, առանց պաշտպանիչ պատյանի։
Նույնիսկ դահլիճի աշխատակիցները, լուսանկարիչները և կազմակերպիչները, ովքեր վաղուց սովոր են աստղերի տարածտչություններին, ընդունում էին՝ երբեք չեն տեսել, որ արտիստը այսքան բաց ու հուզիչ խոսի։
Ինչու սա նման արձագանք առաջացրեց
Այսօր, երբ շատ հարաբերություններ թվում են էժան բեմադրություն, Արմանի խոսքերը հնչեցին մահացու անկեղծությամբ։ Նա չփորձեց իրեն ներկայացնել որպես իդեալական ամուսին — ընդհակառակը, նա խոստովանեց իր սխալները, վախերը և թուլությունները։
Եվ հենց այդ պատճառով էլ հանրությունը պայթեց զգացմունքներից։
Շատ մեկնաբանություններում գրում էին․ «Նման խոստովանություն մենք դեռ չենք լսել»։
Երեկոյի ավարտին Արմանը կատարեց մի երգ, որը, ըստ հյուրերի, չէր պատրաստել նախապես։ Նրա ձայնը փոքր-ինչ դողում էր, բայց հենց այդ դողացող հնչյունն էր, որ դարձավ գիշերվա ամենաուժեղ նոտան՝ մի նոտա, որը ոչ ոք չի մոռանա։
Հյուրերը դուրս էին գալիս դահլիճից լռությամբ՝ կարծես վերադառնալով մեկ այլ աշխարհից։ Սա պարզապես տոն չէր — դա պատմություն էր այն զգացմունքի մասին, որը դիմանում է ամեն ինչի։