Վերջին շաբաթներին թվում էր, թե Երևանը մի փոքր շունչ է քաշել, սակայն իրականում քաղաքային աղմուկը միայն քողարկում է այն, ինչ հիմա տեղի է ունենում երկրի քաղաքական ներաշխարհում։ Քաղաքական էլիտան շարունակում է լռել՝ կարծելով, թե վերահսկում է իրավիճակը, սակայն վերջին բացահայտումները ճեղքեցին այն թաղանթը, որը տարիներ շարունակ թաքցնում էր իրական իշխանական մեխանիզմները։ Խոսքը մի իրադարձության մասին է, որը կարող է փոխել ոչ միայն քաղաքական դաշտը, այլ նաև հասարակական տրամադրությունները։
Խոսքը մի գաղտնիքի մասին է, որը, ըստ ամենայնի, երկար ժամանակ պահվել է խորքում՝ կուլիսների հետևում։ Բայց ինչպես միշտ, ամեն ինչի մի օր վերջը գալիս է, և հենց որ առաջին ճեղքը հայտնվեց, տեղեկատվությունը սկսեց տարածվել կայծակնային արագությամբ։ Բացահայտումը չի եկել պաշտոնական հայտարարությունից, այլ ներսից՝ այնտեղից, որտեղ երբեմն քաղաքական որոշումները ընդունվում են ուշ գիշեր, իսկ ամենաարդյունավետ զրույցները վարում են փակ դռների հետևում՝ լրագրողներից հեռու։
Տարիներ շարունակ կեղծված կամ ժխտված գաղտնի փաստաթղթերը վերջապես դուրս են եկել հանրային դաշտ։ Աղբյուրները պնդում են, որ դրանք գալիս են պետական համակարգից՝ մարդկանցից, ովքեր այլևս չեն կարողացել լռել։ Սա պարզապես տեղեկություն չէ — սա վերջին տարիների ամենահզոր քաղաքական արտահոսքն է, որը, ըստ մասնագետների, կարող է Երևանում բացել նոր քաղաքական ճակատ։ Հարցերում հայտնված անունները դեռ չեն հրապարակվել, սակայն քաղաքական շրջանակներում արդեն խոսում են ազդեցիկ գործիչների, մի քանի պատգամավորների և նույնիսկ նախարարների մասին, որոնց գործողությունները, ըստ փաստաթղթերի, չեն համընկնում պաշտոնական քաղաքականության հետ։ Ըստ այդ տվյալների՝ որոշ խմբեր տարիներ շարունակ իրականացրել են ծրագրեր, որոնք չեն ներկայացվել հանրությանը և երբեմն հակասել են պետական շահերին։
Ամենաներկա վտանգավորն այն է, որ այս ամենը ոչ թե արտաքին ճնշման արդյունք է, այլ ներքին շահերի բախման։ Ասում են, որ մի քանի ազդեցիկ մարդիկ ամիսներով փորձել են կանգնեցնել արտահոսքը՝ առաջարկելով պաշտոններ, խոստումներ և նույնիսկ ֆինանսական օգնություն։ Բայց պարզ է դարձել, որ այլևս ոչ ոք չի ցանկանում վճարել լռության գինը։
Երևանցիները, ովքեր արդեն հոգնել են անորոշությունից ու լռությունից, այս անգամ արագ արձագանքեցին։ Քաղաքում սկսեցին քննարկել փաստաթղթերի բովանդակությունը, մամուլը փորձում է ստուգել աղբյուրները, իսկ հասարակական դժգոհությունը ավելացրեց ևս մեկ վտանգավոր շերտ այնպիսի մթնոլորտի, որը տարեցտարի ավելի է լարվում։ Մարդիկ պատասխաններ են ուզում։ Եվ ուզում են հիմա։
Մասնագետները արդեն կանխատեսումներ են անում։ Ոմանք ասում են, թե այս բացահայտումը կարող է լուրջ քաղաքական ճգնաժամ առաջացնել, մյուսները՝ որ սա պարզապես հերթական ալիքն է, որն էլի կանցնի։ Բայց այս անգամ ամեն ինչ այլ է։ Շատերը վստահ են, որ այս հարցը լռությամբ լուծել չի ստացվի։ Տեղեկատվությունն արդեն փողոցներում է, սոցիալական ցանցերում, մարդկանց մտքերում ու խոսակցություններում։
Խնդիրը միայն այն չէ, որ փաստաթղթերը բացահայտում են անցյալ տարիների քաղաքական սխեմաները։ Խնդիրն այն է, որ մարդիկ սկսել են հասկանալ՝ իրականությունը և ներկայացված պատկերը համընկնող չեն։ Իսկ երբ հասարակությունը հասնում է այդպիսի գիտակցման, վստահությունը վերականգնելը դառնում է դժվար։
Քաղաքական էլիտան դեռ փորձում է որոշել իր հաջորդ քայլը։ Պաշտոնական մարմինները լռում են, մամուլի ներկայացուցիչները խուսափում են հստակ պատասխաններից, իսկ կուլիսներում խոսում են սպասվող հրաժարականների, արտահերթ նիստերի և հնարավոր նոր բացահայտումների մասին։ Երևանում իրավիճակը օրեցօր ավելի է լարվում, և եթե կայծն արդեն ընկել է վառոդի վրա, հնարավոր է՝ առաջիկա օրերը վճռորոշ դառնան։
Պարապետվում է, որ երկիրը կանգնած է ընտրության առաջ՝ շարունակել լռել, թե վերջապես բացել աչքերը։ Եվ եթե մինչ այժմ շատ բան մնում էր ստվերում, այժմ ամեն ինչ դուրս է գալիս լույս աշխարհ։ Լռությունը այլևս չի գործում, և հենց այդ պատճառով այս բացահայտումը կարող է դառնալ շրջադարձային պահ։