Միլիարդատերը կարծես թե Իր Կնոչը Համարում Էր Կատարյալ Խորթ Մայր — Մինչև այն օրը, երբ Նոր Մաքուրուհին Նրա Գրասեղանի Դռան մեջ հայտնաբերեց Թաքցրած Հեռախոսը, որը Բացահայտեց մի Պլան, որը ոչ մի Հայր երբեք չէր Ների։
Հետաքրքիր պատմություններ
Բարկացած ձայնը արձագանքում էր առանձնատան երկրորդ հարկից։
Պալոման քարացավ հետնաբակի դռան մոտ։ Նա լսեց երեխայի լացը, կտրուկ ու հուսահատ սողոցները։
«Այլևս ոչ ոք չի դիմանում քեզ։ Մնա այստեղ ու լացի, մինչև սովորես!»
Դռան ուժգին փակվելու ձայն լսվեց։
— Աստված իմ… ինչ անկարգություն է, — մրթմրթաց Կարմենը՝ մաքուրուհին, որը դիմավորեց Պալոմային։ — Տան տիկինը նյարդայնացել է։
«Տիկի՞նը»,— շշնջաց Պալոման։
— Վերոնիկան — աղջկա խորթ մայրը։
Տունը նորից լցվեց ճիչերով, որոնք խախտեցին լռությունը։
— Իսկ հա՞յրը։
— Ճանապարհորդում է, միշտ ճանապարհորդում է, — հոգոց հանեց Կարմենը։ — Լսի՛, սիրելիս, այս աշխատանքը հեշտ չի լինելու։
Պալոման չկասկածեց։ Նա վազեց վեր՝ երեխայի լացի ձայնին։
Ժամանցումից դուրս եկավ մի շիկահեր կին՝ անթերի դիմահարդարմամբ էլեգանտ հագուստով, դուռն ուժով փակելով։
— Դուք նոր մաքուրուհի՞ն եք, — ասաց Վերոնիկան՝ կարգի բերելով սանրվածքը՝ ավելի հանդարտ տեսք ունենալու համար։ — Լավ։ Պետք է դուրս գնամ։ Աղջկա մոտ ուղղակի հիստերիա է։ Երբ հանգստանա, կարող ես սկսել աշխատանքդ։ Իրականում ամեն ինչ նորմալ է՝ պարզապես սովորականի նման դրամատիզացնում է։
Վերոնիկան արագ իջեց սանդուղքով, վերցրեց պայուսակը ու դուրս եկավ՝ այլևս բառ չասելով։
Հանդիպումը փոքրիկ Կամիլայի հետ
Լացը շարունակվում էր փակ դռան հետեւից։
Պալոման զգուշորեն թակեց։
— Բարև, փոքրիկ։ Կարո՞ղ եմ ներս գալ։
Սողոցները մի փոքր հանդարտվեցին։
— Խոստանում եմ՝ չեմ սարի քեզ։
Նա դանդաղ բացեց դուռը։
Ներսում՝ հատակին, ծնկները գրկած նստել էր շագանակագույն մազերով մի փոքրիկ աղջիկ։ Դեմքը արցունքներից թաց էր, աչքերը՝ կարմրած ու այտուցված։
— Բարև, սիրելիս, — մեղմ ասաց Պալոման։ — Քո անունը ո՞րն է։
Աղջիկը չկամությամբ բարձրացրեց գլուխը։
— Կամիլա։
— «Կամիլա»… ինչ գեղեցիկ անուն է։ Ես՝ Պալոմա։ Ինչո՞ւ էիր լացում։
Կամիլան ցույց տվեց փորին։
— Ցավում է։
— Սովա՞ծ ես։
Աղջիկը գլխով արեց։
— Վերջին անգամ ե՞րբ ես կերել։
— Չեմ կերել։
Պալոման նայեց ժամին — արդեն կեսօր էր։
— Նախաճա՞շ էլ չես կերել։
— Վերոնիկան մոռացավ… էլի մոռացավ։
Պալոմայի սիրտը սեղմվեց։
— Ինչպե՞ս կարելի է մոռանալ երեխային կերակրել։
Գնա՛նք, ինչ–որ համեղ բան գտնենք քեզ համար։
Կամիլան վայրկյանभर տատանվեց, ապա դանդաղ ձգեց ձեռքը ու բռնեց Պալոմայի ձեռքը։
Կապ, որ ծնվեց նրանց միջև
Երեք շաբաթ անցավ։ Այդ առաջին օրվանից Պալոման դարձավ միակ մարդը, ով կարողանում էր Կամիլային ժպտացնել։ Աղջիկը սկսեց ավելի շատ խոսել, լավ ուտել, գիշերները հանգիստ քնել։
Մի օր, գլխավոր ննջասենյակում լվացքը հավաքելիս, Պալոման բացեց մի դարակ ու քարացավ։
Ներսում նա գտավ քնաբեր դեղերի շշիկ… և թաքցրած հեռախոս՝ լցված ջնջված հաղորդագրություններով։
Մի հաղորդագրություն, որը դեռ երևում էր, ասվում էր.
«Երբ նա ստորագրի ապահովագրությունը, կլքենք երկիրը։ Ոչ ոք ոչինչ չի նկատի»։
Ուղարկողը Սերխիոն էր՝ Էդուարդո Ալվարեսի անձնական օգնականը։ Էդուարդոն միլիարդատեր էր, տան տերը… և Կամիլայի հայրը։
Պալոմայի սիրտը սկսեց թնդալ։ Սա պարզապես անտարբերություն չէր — սա պլան էր։ Պլան՝ թալանելու Էդուարդոյին, անգամ նրա հոգեկան խաղաղությունը։
Ճշմարտությունը բացահայտվում է
Այդ գիշեր, մինչ Վերոնիկան քնած էր, Պալոման միացրեց թաքցրած հեռախոսը համակարգչին և բոլոր ֆայլերը ուղարկեց մի էլ․հասցեի, որը գտավ նշումներում՝
Երեք օր անց առանձնատունը արթնացավ ոստիկանության մեքենաների շրջափակման մեջ։
Էդուարդոն անսպասելի վերադարձել էր ճանապարհորդությունից՝ ոստիկաններով ու փաստաբաններով։ Վերոնիկան փորձեց ձևանալ անմեղ, բայց հաղորդագրությունները, տեսախցիկների տեսագրությունները ու Պալոմայի վկայությունը անբեկանելի էին։
— Չգիտես՝ ինչ ես անում, Էդուարդո՛! — գոռաց Վերոնիկան, երբ ոստիկանները նրան տանում էին։
— Օ՜հ, ես շատ լավ գիտեմ, թե ինչ դու էիր անում, — սառն ասաց նա։
Կամիլան, դողալով, վազեց դեպի Պալոմա։ Էդուարդոն ծնկաչոք իջավ նրանց կողքին, աչքերը լի էին չթափված արցունքներով։
— Իմ աղջկա հետ… Նա լավ վերաբերվո՞ւմ էր քեզ, — շշնջաց նա։
Պալոման թեթև ժպտաց՝ շոյելով Կամիլայի մազերը։
— Նա ուղղակի սեր էր ուզում։
Էդուարդոն մի պահ քարացավ՝ հասկանալով ամբողջ ճշմարտությունը։ Հետո, բոլորի աչքի առաջ, ասաց.
— Պալոմա, դու մնում ես։ Ոչ որպես մաքուրուհի… այլ որպես մարդ, ով փրկեց ինձ համար ամենաթանկը։
Նոր սկիզբ
Մի քանի ամիս անց պատմությունը հայտնվեց թերթերի առաջին էջերում։
Երիտասարդ մաքուրուհին, ով բացահայտեց այդ պլանը, այժմ դարձել էր «Կամիլայի Լույս» հիմնադրամի տնօրենը՝ կազմակերպություն, որն օգնում է անչափահասներին, ովքեր տուժել են անտեսումից ու բռնությունից։
Իսկ ամեն օր, ճաշից հետո, առանձնատան արևոտ այգում՝ Էդուարդոն ու Պալոման դիտում էին, թե ինչպես է Կամիլան խաղում — նրա ծիծաղը, վերջապես ազատ ու անվախ, հնչում էր ամբողջ տարածքով։