Մի հատ մոտիկ ընկերուհի ունեմ, իրար հետ նույն կուրսում ենք սովորում, անունն էլ Լուսինայա։ Երեկ ինքը զանգեց, թե բա արի մի քիչ քայելենք, չէի ուզում, բայց վերջը համոզեց։ Արդեն իրիկուն է, հիմի գնացինք Հյուսիսային Պողոտա, հետո էլ արդեն տուն էինք գալիս, մեկ էլ տենամ կողս մի հատ սև ավտոյա կանգնում։ Անհանգստացա, դե համ մութ էր, համ էլ ով ասես կարար լիներ։ Մեկ էլ մեջից մեր հարևանի տղեն դուս եկավ, թե բա արի
քեզ տուն տանեմ, ասի չեմ ուզում, ես կարամ ոտով հասնեմ, ինչ ասի լավ ա, ասումա ինձնից մնում էր մենակ զգուշացնելու, չես ուզում ես էլ քեզ կփախցնեմ։ Հայ-հայ ա մոտիկ էր գալիս, մեկ էլ էս ընկերուհիս իրա ծանր պայուսկով ուղիղ խփեց էտ տղուն, ես էլ ոտով խփի։ Հետո թողինք թռանք։ Լավ ա մենակ էր, թե չէ գլուխ չէինք հանի։ Հիմի շնչակտուր տուն ենք հասել, լավ ա հերս էլ գործից տուն էր եկել, ասի ընկերուհուս իրանց տուն տարավ, իսկ ես էլ գնացե մորս եմ պատմե, թե ինչ ա եղել։ Մերս ասեց լավ դու հանգստացի, ես վաղը էտ տղու մոր հետ կխոսամ, հարևան մարդ են, չեն էլ ամաչում։ Հիմի գրել եմ, որ դուք էլ իմանաք, զգույշ եղեք ժողովուրդ ջան, ինչ ասես, որ չի կարա լինի, էն էլ գիշերով։