Ես կեսրարիս չեմ տեսել, ու իրա մասին շատ լավ բաներ եմ լսել, գիտեմ, որ լավ մարդա եղել, ընկերասեր, բարեկամասեր, լավ հայրա եղել։ Բայց միշտ ասում էին, որ կիսուրիս շատա տանջել, չգիտեմ, դե հիմա ամուսնական կյանքա, բոլորի հետ էլ կարա պատահի։ Հետո իմացա, որ կեսրարիս թաղման ժամանակ տան հայելիները շորերով չեն ծածկել, ավելի ճիշտ կիսուրս չի թողել։
Արդեն 4 տարիա հարս եմ, ու նկատել եմ, որ ամեն գիշեր կիսուրս արթնանումա, ուղիղ ժամը 3ին, կանգնումա միջանցքի հայելու մոտ, ու սկսումա կամաց կեսրարիս անունը տալ։ Շատ էի վախենում։ Հետո ամուսնուս հարցրի, ու ասեց, որ էդ նորմալ երևույթա, ու կիսուրս էդ ձևով շփվումա կեսրարիս հետ։