Կիսուրս դուրս ա գալիս լավ էլ կնիկ ա, ես էլ ասում էի, թե էն ինտիլիգենտներից ա, որ ամեն մի մանրուքի վրա անիմաստ խոսում են։ Հետո շատ էլ լավ եմ, մի քանի անգամ իրար հետ ման գալու ենք գնացել քաղաքից դուրս, երեխեքի հետ։ Հիմա էլ իմ համար սիրուն, ջահել սիրեկան ա ճարել։ Դե ասեմ ինչի համար, ինքը հանդիպում ա, մի հատ տղամարդու հետ, ում հետ ժամանակին դպրոցում ա սովորել։
Դե ես էլ էտ մասին իմացել եմ։ Ճիշտ ա կեսրարս շուտ ա մահացել, բայց որ մարդս իմանա, թե մերը ինչ ա անում, տնից միանգամից դուրս կահնի, ու ոչ միայն տնից, նաև իրա կյանքից։ Դրա համար էլ կիսուրս որոշել ա իմ համար էլ սիրեկան գտնի, որ բերանս չբացեմ։ Էն էլ չգիտի, որ ես իրա տիպի մարդ չեմ, ախր ոնց կարամ մարդուս խաբեմ քիչ չէ, մի հատ էլ իմ տղու տարիքի տղու հետ շփվեմ։
Կիսուրիս ասել եմ, որ տղուն բան չեմ ասի, բայց թո էտ տղուն տանի ընդեղ, որտեղից բերել ա, հասկացրել եմ, որ չեմ կարա ըտենց քայլի գնամ։ Չգիտեմ հիմա ինքը ինչ ա զգում, բայց ես ընենց տպավորություն ունեմ, ոնց որ մի քանի պատերազմ հաղթել եմ, մի տեսակ բարձունքում ոնց որ լինեմ։ Ավելի լավ ա սենց, քան ամեն օր վախենայի, որ մարդս էտ տղու մասին չիմանար։ Բա երեխեքս իմ մասին ինչ էին մտածելու։