Հարևաններիս հարցում բախտս շատա բերել։ Ընտիր մարդիկ են, հասնող ամենակարևորը։ Ինչ հարց լինումա կողքս կանգնած են ու նույնն էլ ես։ Ճիշտ են էլի ասում լավ հարևանը հեռու բարեկամից լավա։ Ու իմ մոտ լրիվ էս դեպքնա, էնքան բարեկամներ ունեմ, որ ինձ տարին մեկ են հիշում։
Իսկ հարևանս արդեն իմ տան անդամա։ Մի քանի օր առաջ գյուղ էին գնացել ու ինձ իրանց այգուց մի մեծ յաշիկ ընտիր չրի ծիրան էին բերել։
Իրիկվա կողմ էր ասի էդ ծիրանները լվանամ, դատարկեցի մեկել յաշիկի տակ տեսնեմ ոսկի հաստ ցեպ։
Վայ մամա ջան աչքերիս չէի հավատում։ Էդ ցեպը, որ ծախեի հաստատ սաղ պարտքերիցս կպրծնեի, բայց հասկացա, որ հարևաններիս հանդեպ ստորություն կլինի ու տարա հետ տվեցի։ Պարզվեց հավաքելու ընթացքումա ընկել։