Ընկերu ամեն շաբաթ օր գնnւմ էր 16 sարեկանում կnրցրած hnր գեрեզմանին․ Բոլnրս մsածում էինf, թե չի հաշsվում կորսsի հեs, բայց երբ իմացանf ճշմարsությnւնը -

Ընկերս ամեն շաբաթ օր գնում էր 16 տարեկանում կորցրած հոր գերեզմանին․ Բոլորս մտածում էինք, թե չի հաշտվում կորստի հետ, բայց երբ իմացանք ճշմարտությունը․․․

Մի քանի տարի առաջ մեր գրասենյակ նոր աշխ ատող ընդուն վեց, 25 տարե կան երիտ ասարդ։ Ես 28 էի, ընդհանուր շատ բան ունեինք, նույն աշխարհայացքը։

Շաբաթական մի անգամ նա գնում էր հոր գերեզ մանին, ում կորցրել է 16 տարեկանում։ Բոլոր ընկերները տպավոր ված էին, թե նա որքան է սիրել և շարունակում սիրել հորը։

Ընկերս միշտ ասում էր, որ ուզում է նման վել հո-րը, փոխվել ու ավելի լավը դառնալ․․․ և դա ստացվում էր իր մոտ։

Ժամանակի ընթացքում ընկերս կարողացավ սեփ ական բիզնեսը կառո ւցել, տուն գնել։Անկեղծ կա րող եմ ասել, որ նա արժանի պոտենցիալ փեսացու էր․ ուներ լավ աշխատանք, առողջ ապրելակերպ էր վարում, կարգա պահ ու արժանա պատիվ մարդ էր։

Թեկնածուներ շատ կային, բայց նա երկար ժամա նակ միայ նակ էր մնում։Մի օր ընկերս ասաց, որ մի հիա նալի աղջկա հետ է ծանոթացել։ Երջանկությունից փայլում էր։ Մենք ուրախ էինք նրա համար։

Ընկերս մեզ հետ էլ ծանոթացրեց իր ապագա կնոջը․ լավ աղջիկ էր, խելացի, գեղեց իկ, բայց․․․ նա 2 տարեկան երեխա ուներ։

Մի օր ընկերական հավաքույթի ժամանակ անկեղծացանք և ասացինք մեր ընկ երոջը, որ այդքան ազատ աղջիկներ կան, ինչի՞ հա-մար է նա ընտրել նման անցյալով աղջկա, այն էլ՝ միայնակ մոր։