Մարդս երեկ վերջապես խոպանից եկել ա, գիշերը զանգեց, թե բա երկու ժամից հասնում եմ․ զարթնել տներն եմ հավաքե, ճաշ եմ սարքե, բայց հետո որ տեղ հասավ, ընենց նվեր արեց ինձ, որ էտ օրը դարձավ կյանքիս ամենավատ առավոտը

Մարդս արդեն քանի ամիս ա գնացել ա խոպան չի ուզում գա, երբ զանգում եմ մի պատճառաբանություն բռնում ա։ Էն անգամ ասում էր տոմսերնա թանկ, իսկ էս վերջում էլ, թե չեմ կարում պասպորտիս հետ կապված հարցերը լուծեմ։ Վերջապես երեկ գիշերը զանգեց ասեց, որ գալիս ա, ու երկու ժամա մնացե որ հասնի տեղ։ Ես էլ զարթնա, իբր պարկել էի, որ մի քիչ հանգստանայի։

Հիմա տներն եմ հավաքում, ճաշ եմ սարքում, որ մարդուս նորմալ դիմավորեմ։ Մեկ էլ մի քանի ժամ հետո դռան զանգի ձենն եկավ։ Գնացե ուրախ-ուրախ բացում եմ, մեկ էլ տենամ մարդս մենակ չի, հետը մի հատ սիրուն ռուս աղջիկ կա։ Հարցնում եմ, ասում եմ էս ով ա, ում ես հետդ տուն բերե, ինքն էլ, թե բա սպասի հեսա ամեն ինչ կասեմ։ Փաստորեն ինձնից թաքուն գնացե ամուսնացել ա։

Հիմա էլ ուզում ա, որ ներեմ իրան, ինձ ասում ա, քանի որ սիրում ու հարգում եմ քեզ, էլ չեմ ուզում, որ խաբված մնաս, տանջվես կողքիս։ Ընենց էի կատաղել, որ երկուսին էլ տնից դուրս եմ հանել, ասի գնացեք ու էս հասցեն մոռացեք, էլ չոմ ուզում ձեր նմաների հետ գործ ունենամ։ Հիմա էնքան վատ եմ, որ էլ չեմ պատկերացնում իմ հետագան, զանգել մորս ամեն ինչ պատմել եմ, որոշելա վաղը գա մոտս, որ ուշքի