Արդեն այսօր Երևանը արթնացավ մի շոկային լուրից, որը մի պահ կարծես սառեցրեց ողջ հանրապետությունը։ Տարածվեց տեղեկություն, թե մի տղամարդ՝ «Ուջանիկ» մականունով, զինված է, գտնվում է անկառավարելի վիճակում և կարող է վտանգ ներկայացնել ոչ միայն քաղաքացիների, այլև իրավապահների համար։ Նրան նկարագրում էին որպես վտանգավոր, փորձառու և անկանխատեսելի մարդու, որը տարիներ շարունակ գտնվում էր իրավապահ մարմինների ուշադրության կենտրոնում։ Սակայն այսօր ամեն ինչ ավարտվեց — Ուջանիկը վնասազերծվեց։
ՊԱՏՄՈՒԹՅԱՆ ՍԿԻԶԲԸ
Այս պատմությունը սկսվեց երեկոյան, երբ մի քանի գյուղերի բնակիչներ հաղորդեցին, որ շրջակայքում շրջում է մի անծանոթ տղամարդ՝ զինված և չափազանց նյարդային։ Աչքով տեսածները պատմում էին, որ նա անընդհատ ինչ-որ մեկին էր փնտրում, խոսում էր ինքն իր հետ, հետո հանկարծ գոռաց. «Դուք բոլորդ դավաճան եք»։ Այդ խոսքերը հնչեցին սառն ու դաժան, ինչպես այն գիշերվա լռությունը, որը լցված էր լարվածությամբ։
ՈՎ ԷՐ ՈւՋԱՆԻԿԸ
Որոշ տվյալներով՝ Ուջանիկը նախկին զինվոր էր, անցել էր պատերազմ և վերադարձել խաղաղ կյանքին, բայց այդ կյանքն արդեն նախկինը չէր։ Այդ տարիներին նա կորցրել էր ընտանիքը, աշխատանքը, առողջությունը, իսկ վերջերս՝ նաև մարդկանց հանդեպ վստահությունը։ Նրան մոտ կանգնածները պատմում էին, որ վերջին ամիսներին նա դարձել էր կասկածամիտ, հաճախ էր խոսում «թաքնված թշնամիների» մասին և համոզված էր, թե ինչ-որ մեկը փորձում է իրեն վնասել։
Նրա հոգեբանական վիճակը գնալով վատանում էր, իսկ երեկ այն հասավ գագաթնակետին։ Բնակիչների պատմելով՝ Ուջանիկը տնից դուրս եկավ՝ ձեռքին ատրճանակ, գոռալով, թե «աշխարհը պետք է մաքրվի սուտից»։ Ոստիկանությունը տեղում էր, բայց չէր միջամտում, քանի որ պարզ չէր՝ կբացի՞ նա կրակ, թե ոչ։
ԼԱՎ ԿԱԶՄԱԿԵՐՊՎԱԾ ԳՈՐԾՈՂՈՒԹՅՈՒՆ
Հատուկ գործողությունը, որը մշակվել էր բացառիկ ճշգրտությամբ, տևեց մոտ յոթ ժամ։ Ոստիկանության հատուկ ջոկատները շրջափակեցին տարածքը, իսկ բնակիչներին հորդորեցին չլքել իրենց տները։ Բոլորը հետևում էին լուրերին՝ սպասելով լուծման։ Կեսգիշերից հետո սկսվեցին բանակցությունները։ Ուջանիկը երբեմն սպառնում էր, երբեմն՝ խնդրում, որ իրեն չմոտենան։ Նա պահանջում էր հանդիպել նախկին զինակից ընկերոջ հետ, ում միակին էր վստահում։
Երբ բանակցողները հասկացան, որ իրավիճակը կարող է դուրս գալ վերահսկողությունից, ընդունվեց դժվար որոշում՝ վնասազերծել նրան առանց արյունահեղության։ Ժամը 04:17-ին հատուկջոկատայինները աննկատ մոտեցան տանը, կիրառեցին լուսաձայնային նռնակ, և մի քանի վայրկյան անց Ուջանիկը վնասազերծվեց։ Նրա ձեռքին եղած զենքը, ինչպես պարզվեց, մարտական էր՝ հինգ փամփուշտով լիցքավորված։
ՀԱՍԱՐԱԿԱԿԱՆ ԱՐԴԱԳԱՆՔԸ
Իրավապահների գործողությունները բարձր գնահատական ստացան թե՛ մասնագետների, թե՛ հասարակ քաղաքացիների կողմից։ Շատերը նշում էին, որ եթե օպերատիվ արձագանքը ուշանար, հնարավոր էր իրական ողբերգություն։ Մարդիկ արտահայտում էին իրենց վախն ու անհանգստությունը՝ նշելով, որ նման միջադեպերը վերջին տարիներին հաճախացել են։
Սոցիալական ցանցերում հազարավոր մեկնաբանություններ հայտնվեցին։ Ոմանք քննադատում էին իշխանություններին՝ հարցնելով. «Ինչո՞ւ ժամանակին չօգնեցին այս մարդուն, երբ նա սկսեց վտանգավոր պահվածք դրսևորել», իսկ մյուսները գովում էին ոստիկանությանը՝ նշելով, որ այն «գործեց ճիշտ, արագ և պրոֆեսիոնալ»։
ԻՆՉՈՒ ՆՄԱՆ ԴԵՊՔԵՐԸ ԱՎԵԼԱՆՈՒՄ ԵՆ
Հոգեբանները մատնանշում են կարևոր փաստ՝ հասարակության մեջ լարվածությունն աճում է։ Տարիներ շարունակ կուտակված վախերն ու հիասթափությունները կարող են ցանկացած պահի պայթել։ Նրանց կարծիքով՝ Ուջանիկը դարձավ այդ ցավի խորհրդանիշը՝ մի մարդ, որը պարզապես չդիմացավ ներքին ցավին։
Բայց նրա պատմությունը ցույց տվեց մեկ բան՝ որքան էլ վտանգավոր լինի իրավիճակը, պետությունը պարտավոր է հոգ տանել ոչ միայն հասարակական անվտանգության, այլև այն մարդկանց հոգեբանական աջակցության մասին, ովքեր կանգնած են ճգնաժամի եզրին։
ԵԶՐԱԿԱՑՈՒԹՅՈՒՆ
Այս միջադեպը, որը կարող էր վերածվել իրական աղետի, ավարտվեց առանց զոհերի։ Սակայն այն թողեց ծանր հետք՝ հիշեցնելով, որ յուրաքանչյուր նման պատմության հետևում կանգնած է ոչ թե պարզապես «զինված հանցագործ», այլ կոտրված հոգով մարդ։
Ուջանիկի վնասազերծումը փրկեց տասնյակ կյանքեր, բայց չփրկեց իրեն՝ այն մարդուն, որը կորցրել էր կապը իրականության հետ։ Եվ գուցե դա է մեր ժամանակների ամենավտանգավոր «զենքը»՝ երբ մարդն այլևս չի վստահում ոչ մեկին, անգամ ինքն իրեն։