Աբովյան քաղաքը մինչ այժմ չի կարողանում վերականգնվել մի պատմությունից, որը հեշտությամբ կարող էր դառնալ քրեական դրամայի սցենար։ Սակայն իրականությունը, ինչպես հաճախ է լինում, շատ ավելի դաժան ու անսպասելի է, քան ցանկացած գրված պատմություն։ Այս ողբերգությունը, որը ցնցել է ողջ քաղաքը, այսօր քննարկվում է ամեն անկյունում՝ բակերում, խանութներում և սոցիալական ցանցերում։ Սակայն ըստ առկա տեղեկությունների՝ իրական պատկերը շատ ավելի լարված ու դրամատիկ է, քան առաջին լուրերը։
Անանուն աղբյուրների խոսքով՝ միջադեպը տեղի է ունեցել մի ընտանիքում, որտեղ արտաքին հանգստությունը երկար ժամանակ պարզապես պատրանք էր։ Տարիներ շարունակ կուտակված լարվածությունը, կասկածներով ու լռությամբ լցված առօրյան վերջապես պայթեց այն օրը, երբ ամուսինը իմացավ կնոջ գաղտնի կապի մասին։ Սակայն ոչ ոք չէր կարող ենթադրել, որ պարզ վեճը կարող է վերածվել անդառնալի գործողության։
Բոլորը գիտեն, որ նման պատմությունները չեն առաջանում դատարկ տեղում։ Քաղաքում վաղուց էին խոսում, որ ընտանիքում մթնոլորտը լարված էր։ Ամուսինը նկատել էր կնոջ վարքի փոփոխությունները՝ անսովոր ուշ վերադառնալը, անընդհատ զանգերը, փակ սենյակներում գրված հաղորդագրությունները։ Այնուամենայնիվ՝ մինչև վերջին պահը նա հույս ուներ, որ ոչինչ լուրջ չի կատարվում, և որ ամեն ինչ պարզապես իր երևակայության պտուղն է։
Այդ ճակատագրական օրը ամեն ինչ փոխվեց։ Նախնական տվյալներով՝ ամուսինը հետևել է կնոջը՝ հասկանալու, արդյոք իր կասկածները իրական հիմք ունեն։ Քաղաքի ծայրամասում գտնվող տան բակում նա տեսել է, թե ինչպես է կինը հանդիպում մի երիտասարդ տղամարդու հետ։ Վերջինիս ինքնությունը դեռևս պաշտոնապես չի բացահայտվում, սակայն հարևանները պնդում են, որ նա բավական հայտնի մարդ էր Աբովյանում։
Այն, ինչ տեղի ունեցավ հետո, ականատեսները նկարագրում են մեկ բառով՝ «շոկային»։
Մի քանի վայրկյանում սկսված վեճը վերածվեց բղավոցի, այնուհետև՝ բռնության։ Ինչպես և ինչ հերթականությամբ զենքը հայտնվեց դեպքի վայրում, դեռևս փորձում են պարզել իրավապահները։ Բայց փաստը մնում է փաստ՝ մի պահ ամուսինը կորցրել է ինքնակառավարումը, հնչել է կրակոց, և հաջորդ վայրկյանին բակը քարացել է՝ տեսնելով ընկած տղամարդուն։
Կնոջ ճիչերը լսվել են ամբողջ թաղամասով։ Ականատեսները պատմում են, որ նա երկար չէր կարողանում ոչ մոտենալ, ոչ էլ հեռանալ՝ կարծես չհասկանալով, թե ինչ է տեղի ունեցել։ Փորձառու հոգեբաններն անգամ ցնցված են նրա վիճակից։ Նրանք ասում են՝ կինը շարունակ կրկնում էր նույն բառերը. «Ես չէի ուզում, նա չէր լսում…»
Իրավապահները դեպքի վայր են հասել մի քանի րոպե անց։ Ամուսինը դիմադրություն չի ցուցաբերել, սակայն նրա խոսքերը միայն ավելի են բորբոքել իրավիճակը․
«Ես պարզապես ուզում էի հասկանալ ճշմարտությունը… Նա ստիպեց ինձ դա անել»։
Այս խոսքերը հիմա քննարկվում են ամենուր։ Ոմանք արդարացնում են նրան՝ ասելով, թե դավաճանության ցավը մարդուն կարող է դուրս բերել իրենից։ Մյուսները հակադարձում են՝ ոչ մի անձնական խնդիր չի կարող արդարացնել մեկի կյանքի խլումը։ Իսկ հոգեբանները հիշեցնում են, որ նման դեպքերում միշտ կան կուտակված, երկար տարիների պատճառներ, որոնք անզեն աչքով չեն երևում։
Ներկա պահին կնոջը տրամադրվել է հոգեբանական աջակցություն, իսկ ամուսինը գտնվում է կալանքի տակ։ Քննչական մարմինները շարունակում են պարզել՝ հնարավոր էր արդյոք կանխել այս ողբերգությունը և ինչ իրական դրդապատճառներ են թաքնված այս դաժան պատմության խորքում։
Բայց հիմա արդեն հստակ է մի բան․ Աբովյանի այս միջադեպը երկար կհիշվի ոչ միայն իր դաժանությամբ, այլև այն հարցերով, որոնք կախված մնացին օդում՝ ինչպես կարող է սովորական, խաղաղ ընտանիքը մեկ վայրկյանում վերածվել ողբերգության կենտրոնի։ Եվ որքան ընտանիքներ այսօր ապրում են նույն լռության սահմանին՝ սպասելով ճակատագրական բախման։