Հայաստանում ձմռանը դուռը բացվեց, և այն չմտավ խաղաղ ու զուգահեռ ընթացքով։ Առաջին իսկ ժամերից երկինքը պատվեց մութ ամպերով, ապա՝ ցուրտը սառեցնում էր մինչև ոսկորները, իսկ մի փոքր անց առաջին փաթիլները, որոնք ընկնում էին ինչպես թեթեւ վուալ, վերածվեցին անսպասելի բուք-բուքի։ Շատերը չէին սպասում այդքան հանկարծակի փոթորիկի։ Թվում էր՝ բնությունն ինքն է որոշել հիշեցնել, որ ուժը միշտ իր կողմն է, և մարդը, որքան էլ պատրաստված, կարող է ակնթարթում հայտնվել բնության հարվածի տակ։
Ձյունը կամաց-կամաց դառնում էր ավելի խիտ, մեծ փաթիլները խառնվում էին ուժեղ քամուն, և շուտով ինչպես տարածաշրջանային, այնպես էլ միջպետական ճանապարհները ծածկվեցին սառցե շերտով։ Վարորդները, որոնք առավոտյան վստահորեն դուրս էին եկել ճանապարհ, հանկարծ բախվեցին իրականության հետ, որն իր լռությամբ վախ ներշնչող էր․ առանց շղթաների, առանց ձմեռային անվադողերի, առանց նախազգուշացման։ Մի քանի րոպե անց մեքենաները հայտնվեցին փայլող ձնային թակարդում՝ անշարժ, անօգնական, սպասելով ճանապարհային ծառայությունների ժամանմանն։ Որոշները կանգ առան ճանապարհի կեսին, որոշները չկարողացան հաղթահարել լեռնանցքները, իսկ մի ամբողջ շարք ավտոմեքենաներ մինչև կեսը ծածկվեցին ձյունով՝ ասես լքված ու կլանված էին փոթորկի կողմից։
Շատ ավտոմայրուղիներում դրությունը դարձավ լարված․ հարավում բուք է, հյուսիսում՝ սառույց, որը առաջացել է ձյան ու անձրևի հերթափոխից, իսկ կենտրոնական հատվածներում բարդ տեղամասերի թիվը ժամ առ ժամ ավելանում է։ Ռուստավելի փողոցից մինչև Սևանի թերակղզի ուժեղ քամին այդպես է հարվածում մեքենաների ապակիներին, որ տեսանելիությունը գրեթե զրոյանում է։ Գրանցված վթարների թիվը ժամ առ ժամ աճում է, շրջված մեքենաները դարձել են վտանգի ահազանգ՝ մի վայրկյան ուշացումը կարող է ճակատագրական լինել։
Առաջիկա ժամերին սպասվում է նոր ձյան intensիվություն, և դա այն լուրը չէ, որ հասարակությունը պատրաստ էր ընդունելու։ Մարդիկ փակվել են իրենց տներում, նայում են պատուհանից դուրս և լսում ուժգնացող քամու ոռնոցը։ Ոմանք ժամերով չեն կարողանում հասնել տուն, երեխաները մնացել են դպրոցներում՝ սպասելով ծնողներին, իսկ որոշ գյուղերում հոսանքն անսպասելի રીતે անջատվել է՝ թողնելով մարդկանց լրիվ մթության մեջ։ Շտապ օգնության մեքենաները դժվարությամբ են արձագանքում կանչերին, իսկ մի շարք լեռնային համայնքներ փաստացի կտրված են մնացած երկրից։
Այո, սա պարզապես ձյուն չէ․ սա ողջ երկրի զգոնության, պատրաստվածության և համբերության փորձություն է։ Մի գիշերվա ընթացքում պարզ դարձավ, որ նույնիսկ ամենահասարակ ճանապարհն էլ կարող է վերածվել վտանգավոր արկածի։ Տասնյակ բեռնատարներ կանգ են առել լեռնային ոլորաններում, վարորդները վառիչներ են միացնում՝ խցիկները տաքացնելու համար, իսկ ճանապարհաշինարարները փորձում են մաքրել ճանապարհները՝ կտրելով սառույցը և հեռացնելով ձյունը։ Սա դանդաղ, ծանր ու վտանգավոր աշխատանք է, բայց առանց դրա ողջ տրանսպորտային համակարգը կարող է փլուզվել։
Դրությունը շարունակում է մնալ անկայուն։ Կանխատեսումները խոստանում են նոր, ուժեղ տեղումներ, որոնք կշարունակվեն մինչև լուսաբաց։ Մարդկանց խնդրում են չշտապել ճանապարհ ընկնել, մնալ ապահով վայրերում, իսկ արդեն ճանապարհին գտնվողներին՝ չշտապել, չռիսկի դիմել՝ հիշելով, որ մեկ սխալ շրջադարձը կարող է ամեն ինչ փոխել։ Երևանը, Գյումրին, Վանաձորը, Սևանը—all ապրում են նույն լարված սպասման մեջ, երբ բնությունն ասես թելադրում է իր օրենքները՝ նորից ու նորից հիշեցնելով, թե որքան փոքր ենք մենք նրա առաջ։
Այսօր Հայաստանը արթնացավ ձնակույտերի մեջ, և ոչ ոք չի կարող հստակ ասել, թե վաղը ինչ կբերի։ Բայց մի բան պարզ է՝ այս ձյունը սովորական ձյունը չէ․ սա սուր, անսպասելի և վտանգավոր փորձություն է, որը կարող է մի ակնթարթում փոխել կյանքեր, ճակատագրեր, երթևեկություն։ Հողը սառել է, ճանապարհները ծանր շունչ են քաշում, և մարդիկ սպասում են՝ երբ վերջապես կանցնի փոթորիկը։