Ես իմ կյանքը սենց չէի պատկերացնում։ Ախր ամեն ինչ էնքան սիրուն էր, էնքան հեքիաթային, մենք իրար շատ էինք սիրում։ Այսինքն իրա քայլից հետո, դուրսա գալիս, որ ինքը երբեք էլ ինձ չի սիրել։
Հարսանիքը շատ լավ անցավ, եկանք տուն, բայց ամուսնուս ընկերները որոշեցին, որ պետքա շարունակեն հարսանիքը ու ընկերներով ինչ-որ տեղ գնացին։ Ես էլ տանը մնացի մենակ, մի քիչ նեղացել էի, բայց դե աչք փակեցի, մտածում էի, թող ուրախանան։ Արդեն ուզում էի պառկեի, մեկել ինչ-որ անծանոթ համարից նկարներ են ուղարկում, թե ոնցա ամուսինս ուրիշ աղջիկների հետ ուրախանում։
Բայց հետո տուն եկավ, ու ճիշտը ինձ պատմեց, իհարկե հավատացի, հո ինչ-որ անծանոթ համարի չէի հավատալու։ Իմ ամուսինը իմ համար ամեն ինչից թանկա։
Отправить ответ