Գյուղից գնացել էի քաղաքում սովորելու ու մի տղայի էի հանդիպել, ով անչափ ուշադիր էր իմ հանդեպ։ Կարելի է ասել՝ սիրահարվել էի նրան առաջին հայացքից, քանի որ շար մտերմիկ էր, մարդամոտ, շփվող ու հասարակ։
Սակայն միայն առաջին հայացքից էր նա հասարակ, իսկ իրականում չափազանց տարօրիանկը դուրս եկավ։ Պարզվեց՝ ոչ թե հասարակ է, այլ քաղաքի հղփացած մի տղա։ Ես էլ միամտաբար այդ ամենը չէի հասկանում, ու տարա գյուղ՝ ծանոթացնելու ծնողներիս հետ, ովքեր սովորական, գյուղացի մարդիկ են։
Երբ դուրս եկանք մեր տանից, ուրախ էի, երջանիկ, կարծում էի՝ ամեն բան լավ է, մեկ էլ ընկերս էսպես ասաց․
-Խնդրում եմ, մեր տուն գալուց մամայիդ գլխաշորը կհանեք, նոր կգաք։
Ոնց որ գլխիս եռման ջուր լցնեին։ Տեղում ասեցի՝բաժանվում ենք։ Հո ողջ կյանքս մորս տեսքից ամաչող հղփացածի հետ չէի՞ կապելու։ Մամայիս գլխաշորի չափ էլ չկաք ողջ ընտանիքով, լավ իմացեք։