Գիտեի, որ հիվանդ եմ, բայց չգիտեի, որ վիճակս այսքան լուրջ է։ Բժշկի հերթական ստուգումից հետո անչափ ծանր լուր ստացա՝ ոչինչ անել հնարավոր չէ, մի քանի հաշված ամիսներ են մնացել։
Ես էլ հիշեցի իմ վաղեմի որոշման մասին ու որոշեցի գործել, քանի դեռ ուշ չէ։ Բանն այն է, որ նախկինում ես ու ամուսինս աշխատում էինք, որ մեր ծերության գումարը հավաքենք։ Ճակատագիրը, սակայն, ամուսնուս շուտ տարավ մեզանից, ու մենակ մնացի։ Որդիս էլ, թեև շատ է սիրում ինձ, բայց հարսիս ազդեցության տակ է ու տարիներով չի հիշում։
Էդպես, լուրն իմանալով, եկա տուն, նստեցի, հավաքածս գումարը հանեցի, դրեցի մրգի վազի մեջ ու զանգեցի տղայիս։ Ասեցի լուրը, խնդրեցի, որ գա, բան ունեմ ասելու։ Հենց եկավ- մտավ տուն, լուցկին գցեցի վազի մեջ, ողջ գումարն այրեցի։
Ասեցի՝ տղա ջան, քեզ շատ եմ սիրում, բայց էս փողն իմ երջանիկ ծերության համար էր, ոչ թե ինձանից ու հորիցդ հետո կնոջդ հետ վայելելու։
Տղես բան չասեց։ Գլուխը կախեց, դուրս եկավ։