Խոպանչի մարդ եմ, գործս պրծել եկել եմ․ երեկ օդանավակայանից միանգամից տուն եկա, բայց կնգաս չասի, տունն էլ մարդ չկար․ մի երկու րոպե իմ համար հեռախոսով բզբզում եմ, մեկ էլ տենամ դուռս ինչ-որ մեկը բացում ա․ որ իմանաք ով էր, հաստատ դուք էլ իմ նման կգոռայիք

Ես խոպան եմ գնում մի քանի ամիս աշխատում, հետո որ գործս պրծնում ա, հետ եմ գալիս, ընդեղից էլ մի երկու նվեր եմ բերում մերոնց համար, մեկ էլ ռուսական շոկոլադ, սաղի խելքը դրա համար գնում ա։ Էս անգամ գալուց ոչ մեկի չասի։ Օդանավակայանից միանգամից տուն եմ եկել, կնգաս էլ չզանգի, ասի թո տուն գան, իրանց համար անակնկալ կլինի։

Մեկ ա բանալին մոտս կար, դուռը բացի, իմ համար դիվանին նստել հեռախոսով բզբզում եմ, մեկ էլ տենամ դուռս ինչ-որմեկը բացում ա։ Էտ պահին ինչ խոսք շաքարս բարձրացավ, գնացի տենամ ովա։ Չեք պատկերացնի էտ տեսարանը իմ համար էնքան անսպասելի էր, որ միանգամից գառացել եմ։ Կնիկս փաստորեն ստեղ պարապ չի մնում, ինձ փոխարինող ա գտնում, մինչև որ գամ։

Հիմի կատաղել եմ, ուզում եմ երկուսին էլ երկու կես անեմ, բայց հազիվ ինձ զսպեցի, դե ջահել տղա եմ, կյանքը դեմս ա ինչ իմաստ ունի անարժանների համար գնալ ընկնել ոստիկանության դռները։ Սենց բան չէի սպասում, բայց դե ինչ եղե, եղել ա։ Հիմի իմ համար նորմալ, իսկ որ ամենակարևորն ա նամուսով աղջիկ եմ ման գալիս։ Որ գա ու կարգին ընտանիք պահի, ոչ թե աչքը դուսը լինի։