Երբեք չէի մտածի, որ սիրուհու կարգավիճակում կհայնվեմ։ Մի քանի ամիս առաջ էնպես ստացվեց, որ կապվեցի տնօրենիս հետ։ Ես ոչ ամուսնացած եմ ոչ էլ ընկեր ունեմ: Ես ոչ մեկի չեմ դավաճանել, էդ իմ կողակիցն ա դավաճանել իրա կնոջն ու դա իրա ընտրությունն ա եղել, ես մեղք չունեմ։
Արդեն երկար ժամանակ է մենք գաղտնի հանդիպում ենք ու շատ երջանիկ ենք մեզ զգում իրար հետ։ Ինձ թվում ա ինձ մոտ էս կիրքը վերածվում ա սիրո։ Մի օր տնօրենիս ասեցի որ բաժանվի իր կնոջից, որ մենք ավելի ազատ մեզ զգանք, ու իրար հետ ապրենք։
Ինքն էլ լսելով առաջարկս միանգամից լրջացավ, տրամադրությունը փոխեց ու շատ սառը հայացքով նայեց դեմքիս ու ասեց․ «Հիշի՛, իմ ընտանիքն իմ ընտանիքն ա, ես երբեք չեմ բաժանվի երեխեքիս մորից, ականջիդ օղ արա ու էլ երբեք էս թեման չբացես, ես քո հետ ուղակի ժամանակ եմ անցկացնում ուղում ես կշարունակենք չէ ուրիշին կգտնեմ»։ Հիմա ես ինձ հիմարի պես եմ զգում, ու չգիտեմ ինչ անեմ