Թոռներիս համար գժվում եմ, համարյա ամեն օրը գալիս են ինձ տեսնելու: Իրանք մեր տնից մի շենք վերև են ապրու: Մեռնեմ ես իրնց ջանին : Աստված տա իրանց նման մի յոթ հատ ունենամ.
Հարսս երեք տարի առաջ իրան ձև տվեց թե բա ես ուզում եմ առանձին ապրեմ, լավ էլ տղիս ուղեղը լվացել էր, մարդ ու կնիկ լավ գործ գտան սկսեցին աշխատել ու տուն առան գնացին առանձին ապրելու: Բայց էս թոռներսս իմ փայն են: Իրանց միջոցով կարում եմ հարսիս ամեն քայլին հետևեմ, ամեն նորություններից ու տան անց ու դարձից տեղյակ լինեմ. Բա չէ հարսս էլ գիտի ոչ մի բանից տեղյակ չեմ որ թողեց փախավ իրա արածները չեմ իմանալու:
Ես էլ թոռներիս սովորացրել եմ որ ամեն անգամ ամսվա վերջում երբ հերն ու մերը աշխատավաձ ստանան մարդա 5000 դրամ պոկեն: Էդ փողով ես ու թոռներսս շատ լավ ժամանակ ենք անցկացնում: Ասել եմ հանկարծ մորը չասեք որ ես եմ սովորացրել. Էն էլ թարսի նման թդ հարսս ջոկել էր ու տղիս բողոքվել էր: Տղես էլ զանգել էր իմ վրա էր մունաթ գալիս, ասավ սրանից հետո երեխեքին չեմ թողի ամեն օր գան քո տուն.