55 տարեկանում միայն բախտս բացվեց։ Մեր աշխատավայրում հանդիպեցի մի տղամարդու, ում կինը նրան ու երեխային թողել հեռացել էր։ Իրար համար էինք ստեղծված, հենց առաջին հայացքից ինձ նկատել էր․ ամուսնացանք ու որոշեցինք միասին ապրել։
Բայց մեր երեխեքը դեմն են մեր երջանկությանը։ Ասում են դա խայտառակություն ա, ամոթ է այդ տարիքում ամուսնանալը, որ մարդիկ մեր մասին բամբասանքներ կտարածեն, ու ինչ կմտածեն իրանց ընկերները, անընդհատ իրանց կծաղրեն։
Բայց դե ես կարծում եմ որ ուշ թե շուտ մեր երեխաները մեզ կհասկանան ու կհարգեն մեր որոշումը, մենք տարիքներս առած մարդիկ ենք ու ուզում ենք հանգիստ կյանք, ինա միայնությունը շատ մեծ պատիժ ա դրա համար չենք հրաժարվի երբեք իրարից: