Այ մարդ ես ամեն ինչ տեսել ու լսել էի, բայց սենց բան չէ: Ուրեմն տանս մեջ էն օրը նենց բան եղավ, որ չգիտեի սկեսուրիս հանգստացնեի, թե մարդուս, ընգել եմ 2 քարի արանքը:
Ուրեմն սկսեսուրս արդեն ահագին ժամանակա, որ ուշ-ուշա տուն գալիս, ու զգում եմ, որ մի տեսակ սկսելա իրան խնամել, տենց մեծ չի տարիքով, 48 տարեկան ա: Մարդուս ահագին ջահել ա ունեցել, մի քանի տարի առաջ էլ մարդը մահացել ա:
Մի խոսքով մտնումա տուն ու ասումա, որ սենց ասած նոր ընկեր ունի, ու որ հետ շփվումա ու ուզումա հետը ամուսնանա: Այ մարդ մարդս կատաղեց ընգավ սկեսուրիս ջանին, թե բա դու խայտառակ ես, տարիքդ առել ես, հլը նոր մտածում ես մարդ ունենալու մասին: Հասավ մոր վրա, հեսա արդեն մի բան ուզում էր աներ, մի ձև խոսացի հանգստացրի ու բացատրեցի, որ տենց չեն անում, որ տարիքը կապ չունի, մեզնից յուրաքանչյուրն էլ երջանիկ ապրելու իրավունք ունի:
Մի խոսքով շատ երկար խոսացի, որ հանգստացի, բայց մեկա էլի ոչ մի կերպ չէի հարվարվում էն մտքի հետ, որ իրա մերը կարա ուրիշի հետ լինի: Երևի հորը շատա սիրել ու հիմա ուղղակի չի պատկերացնում, բայց մաման լրիվ մենակ ա ու երջանիկ պետքա լինի: Մի խոսքով ես մորս պաշտպանեցի մի կերպ հանգստացանք ու թեման փակեցինք, բայց հաստատ մարդս չի ընդունի:
Դու՞ք էս դեպքում ոնց կվարվեիք: