Ես ու ամուսինս արդեն բավականին երկար ժամանակ ա ինչ ամուսնացած ենք, բայց չենք կարողանում երեխա ունենանք:
Էն օր առիթի էինք գնացել, տալս էլ էր ըտեղ, փոքր աղջիկ ունի,ում մի պահ թողել էր սկեսուրիս մոտ: Վերցրեցի սկեսուրիս ձեռքից, ասեցի տանեմ, ամուսնուս հետ մի քիչ սիրենք, խաղանք հետը: Մի քանի րոպեից, երբ որ հետ էկավ տալս ու տեսավ որ մեր մոտ ա էրեխեն, քիչ էր մնում ինֆարկտ ստանար:
Բոլորի մոտ էկավ, էրեխուն քաշեց ձեռքիցս ու տարավ: Բոլորը նայում էին շշմած: Վախենում էր երևի որ էրեխուն պետք ա գողանանք կամ չտանք իրան:
Ես էլ ֆռացի բոլորի մոտ ասեցի՝ ինչ արեցի՞նք, կերա՞նք էրեխուն: Էտ դու, էտ էլ քո էրխեն, գնա ինչ ուզում ես արա, բայց վաղը-մյուս օրը որ էրեխա ունենանք մենք, չհամարձակվես մոտ գաս էրեխուն:
Իհարկե շատ վատ բան ստացվեց բոլորի մոտ, բայց դե ոնց ինքը, նենց էլ ես: Լրիվ հիստերիկ ա, մարդ էլ չթողի՞ որ իրա էրեխուն իր ախօերն ու հարսը սիրեն: