44 տարեկան եմ, մի օր աշխատած չկամ․ Մամաս ու պապաս են ինձ պահել, բայց չեմ հասկանում՝ դրա մեջ ի՞նչ կա ամոթ․ Ի՞նչ վատ եմ ապրում որ

44 տարեկան տղա եմ, բայց չեմ հակսանում, թե մարդիկ ինչի են անընդհատ ասում, թե պետք ա աշխատես։ Ի՞նչ վատ եմ ապրում որ։

Մամաս ու պապաս ինձ պահում են։ Միակ տղան եմ իրանց, ասում են՝ ի՞նչ իմաստ ունի , բալես, աշխատես, քանի մենք կանք, քեզ պետք ա պահենք։

Ընկերներս, կինս ասում են՝ վեր կաց, աշխատի, բայց ս, ճիշտն ասած, ընդհանրապես իմաստ չեմ տեսնում գործ ձեռնարկելու։

Ինչի՞ համար են մարդիկ աշխատում։ Ճիշտ եք, ր գումար ունենան, բայց ինչի՞ս է պետք գումար, երբ որ առանց էդ էլ ըստ պահանջի ապրում եմ։

Մամաս ու պապաս արդեն ծեր են, բայց էրեխեքիս էլ են պահում, նենց որ էս պահի դրությամբ