Այս օրերին Գյումրին արթնանում է՝ փաթաթված սպիտակ շնչով։ Քաղաքի վրա կախված է լռություն, այնպիսի լռություն, որ թվում է՝ յուրաքանչյուր բքի փաթիլ իր գաղտնիքն ունի։ Մարդիկ քայլում են փողոցներով զգուշորեն, ասես հողը պատրաստ է ճաքելու թաց ու ծանր ձյան տակ։ Թփերը, տանիքները և հին քարե պատերը վերածվել են մի կտավի, որը լցված է մեղմ սպիտակությամբ, իսկ շունչը խտանում է օդում՝ նման մթության մեջ բարձրացող ծխին։ Գյումրին միշտ էլ առանձնահատուկ է եղել ձմռանը, բայց այս տարի ամեն ինչ այլ է… բոլորովին այլ, և հենց այստեղ են սկսվել այն զրույցները, որոնք արդեն մի քանի օր անհանգստացնում են ամբողջ երկiráն։
Սուրենյանը բացում է գաղտնիքը։ Սուրենյանը նշում է ամսաթվեր։
«Ձնային ալիքը մոտենում է։ Եթե մթնոլորտային ճնշումը չփոխվի, առաջիկա օրերին Երևանը կմնա ձյան տակ։ Սկզբում՝ քիչ, ապա՝ կտրուկ, անդրդվելի, մինչև քաղաքը ամբողջությամբ ընկղմվի ձմռան մեջ»։
Երևանցիները բուռն արձագանքեցին այս լուրին։ Սոցիալական ցանցերը բառացիորեն եռում են։ Ոմանք անհամբեր սպասում են իրական ձմռանը՝ երկար տարիներից հետո, իսկ մյուսները խուճապում են․ կաշխատի՞ տրանսպորտը, կփակվե՞ն դպրոցները, բավարար ջեռուցում կլինի՞։
Բայց կա մի հանգամանք, որի մասին քչերն են մտածում։
Ինչու այս անգամ ձյունը թափվեց անորոշ, ծանր, այնպիսի ուժով, որ բառացիորեն խլեց Գյումրին։ Հիդրոմետեոռոլոգիական ծառայությունը տեղեկացնում է, որ սառը հոսքերը գալիս են հյուսիս-արևմուտքից, անսովոր ուղղությամբ, ասես ինչ-որ բան փոխվել է մթնոլորտում։ Ոմանք ասում են՝ դա բնական շրջան է, մյուսները՝ վտանգավոր նախանշան։ Իսկ Սուրենյանը ասում է մի բան, որից, կարելի է ասել, արյունը սառչում է։
«Եթե շարժման ուղղությունը չփոխվի, այս ձյունը կարող է լինել միայն սկիզբը»։
Սա այլևս պարզապես եղանակ չէ։ Սա փորձություն է, հիշեցում, որ բնությունն ունի իր օրենքները, և երբեմն այդ օրենքները գալիս են խլելու խաղաղությունը, փոխելու կյանքի հոսքը, կանգնեցնելու առօրյան, որպեսզի մարդը հիշի՝ մենք չենք կառավարում եղանակը։
Երևանը սպասում է։
Քաղաքի վրայով անցնող քամին արդեն ունի այն սառնությունը, որը զգացվում է միայն մեծ փոթորկից առաջ։ Գիշերը լապտերների լույսը դողում է օդում, և մարդիկ նայում են երկնքին՝ սպասելով առաջին կայծակին, առաջին սպիտակ նշանին, որը կհայտարարի սկիզբը։
Եվ եթե այսօր սպիտակել է Գյումրին, ապա վաղը դա կարող է լինել Երևանը։
Ոչ ոք չի կարող կանգնեցնել ձյունը, և ոչ ոք ասել չի կարող՝ ինչ կլինի հետո։
Մի բան հստակ է․ դռները փակելը չի ստացվի։
Ձմեռը մոտենում է։
Անխուսափելի, ծանր, ամեն ինչ բացահայտող։
Եվ երբ առաջին փաթիլը դիպչի Երևանի ասֆալտին, կհասկանանք, որ խոսքը միայն եղանակի մասին չէ։ Սա մի պատմություն է, որը ծնվում է հենց հիմա, մեր աչքի առաջ։
Հանրապետության գլխավոր սինոպտիկը վերջապես խախտեց լռությունը՝ հայտարարելով այն, ինչ մարդիկ արդեն ծածուկ հասկանում էին, բայց չէին համարձակվում ասել։ Ձյունը, ասում է նա, չի կանգնելու միայն Գյումրիի շեմին։ Այն շարժվում է դեպի մայրաքաղաք։ Եվ ոչ թե պարզապես շարժվում է, այլ գալիս է անսպասելի, կտրուկ, ուժեղ, և եթե այսօր Գյումրին շնչում է ձյան տակ, ապա վաղը այդ շունչը կզգա նաև Երևանը։
Սուրենյանի հայտարարությունը միաժամանակ և հիացմունք, և վախ առաջացրեց մարդկանց սրտերում։ Վերջին տարիներին Երևանը սովորել է մեղմ, գրեթե աննկատ ձմեռներին, երբ ձյունը գալիս էր մեկ ակնթարթով՝ լուսանկարի համար, հետո հալչում էր։ Բայց այժմ մասնագետը զգուշացնում է, որ այս անգամ ձյունը ուրիշ է լինելու։ Ծանր, խիտ, համառ։ Երևանը կանգնած է անսպասելի սպիտակ հեղեղի շեմին, և հարցը միայն այն չէ, թե երբ այն կգա, այլ՝ պատրաստ ենք արդյո՞ք դրան։