Միայնակ կին եմ արդեն տարիքս առած, ոմարդ ունեմ, ոչ էլ էրեխեք: Բարեկամություն էլ չունեմ ու ես ինքս իմ համար ապրում եմ մենակ, բայց շատ լավ հասկանում եմ, որ կամաց-կամաց մոտենում եմ կյանքիս մայրամուտին: Հիմա ուզում եմ ասեմ ձեզ, որ լիքը ոսկեղեն ունեմ ու սենց բան եմ որոշել: Էս ոսկեղենս կթողեմ մահիցս հետո էն մարդուն, ով կկատարի էս պայմաններս:
Ուրեմն պետք ա գա ու իմ տանը ապրի, մինչև որ ես կյանքից կհեռանամ, ես կարող ա 10 տարի ապրում եմ հլը, առողջ եմ շատ: Պետք ա հետս ապրի իմ տանը, հացը սարքի ամեն օր տարբեր տեսականի, տները մաքրի, առևտուրը անի, շոր լվալ, արդուկել, սաղ իրա վրա պետք ա լինի:
Ես էլ որ մի իչ ծերացա, ոտ ու ձեռից ընգա, պետք ա իմ խնամքով լրիվ ինքը զբաղվի: մեկ էլ իրավունք չունի տնից դուրս գա, գնա մարդ-մուրդ տենա, մինչև որ ես թույլ չտամ: Աեն բանի մասին պետք ա տեղյակ լինեմ:
Էս են իմ պայմանները մի խոսքով: