Իսկապես արդեն հոգնել եմ էս անիմաստ խոսակցություններից ու հարցերից։ Ի՞նչ անեմ, որ իմ կյանքն էլ էսքան ուշ կարգավորվեց։ Փոխանակ ինձ հետ ուրախանաք, որ վերջապես ընտանիքս կազմեցի, սկսել եք բամբասել, ինչ ասես, ո չվերագրել ինձ, իսկ իրականում ի՞նչ է արածս կամ ուզածս։
Ուրեմն՝ էս տարիքիս երբեք, ոչ մի անգամ ամուսնացած չեմ եղել; Նույնիսկ ընկեր չեմ ունեցել, և անկեղծ ասած, նույնիսկ սիրահարված էլ չեմ եղել նախկինում։ Բայց միշտ աղոթել ու երազել եմ, որ գա այդ երանելի օրը, վերջապես ես էլ իմ սիրուն գտնեմ ու երջանիկ լինենք միասին։
Իսկապես որ աղոթքներս տեղ հասան, և սիրելիս հայտնվեց, սակայն նա ինձանից 8 տարով փոքր էր, ինչի համար էլ մարդիկ խոսում էին իմ մասին, իբրև թե անբարո կին եմ։
Էդ էլ հերիք չէ, երբ զավակ ունեցա մեծ դժվարություններով՝ լիարժեք դարձնելով ընտանիքս, հիմա էլ սկսեցին այդ մասին խոսել՝ ասելով, թե սխալ էր մեծ տարիքում երեխա ունենալ։
Ոչ մեկին չեմ լսելու, երջանիկ եմ իմ ընտանիքով, իսկ դուք իմացեք, նոր խոսեք։ Մի դատեք որ չդատվեք։