Վերջապես աղջկաս 35 տարեկանում ամուսնացնում էի ու էնքան ուրախ էի, որ կյանքը դասավորվում ա: Էն որ իմ կյանքի ամենաերջանիկ օրերից մեկը պետք ալիներ էր էտ օրը, բայց ցավոք սրտի դարձավ ամենադաժանը:
Հարսանիքի օրը երբ որ արդեն էկանք զալ ու ամեն բան շատ լավ էր անցնում, հանկարծ մի անծանոթ տղամարդ ներս մտավ, միկրաֆոնը վերցրեց ու հայտարարեց, որ ինքն ու աղջիկս երկար ժամանակ կապ են ունեցել իրար հետ ու դաժե իրանց առաջնեկին են սպասել, ով ինչ-ինչ պատճառներով չի ծնվել:
Վայ աղջիկս ընդեղ վատացավ, ես էլ ստեղ: Էլ չեմ հիշում ինչ ա կատարվել ու ոնց են ինձ հիվանդանոց հասցրել: Հասկանում ե՞ք, թե ես ոնց եմ խայտառակվել սաղի մոտ:
Հետո իմացա, որ փեսեն ու իրա կողը չէղարկել են սաղ, էն որ էլ ինչ հարսանիք ինչ բան ու էտ մասին աղջիկս ոչ միայն մեզ բան չի ասել, այլ փեսային:
Ես էլ գիտեի թասիբով ու նամուսով աղջիկ եմ մեծացրել: Հիմա ոնց եմ ապրելու, չգիտեմ: